Spannend en vooral niet wetende wat ik kon verwachten trok ik met heel wat vragen naar Addis Abeba, de hoofdstad van het koffieland bij uitstek, Ethiopië! Ikzelf was ongeveer anderhalf jaar werkzaam in onze koffiebranderij en -winkel en ook al wist ik al heel wat over het groeiproces en de koffieplant, de honger om dit allemaal voor het eerst in het echt te zien was groot, heel groot. In Ethiopië is de koffie vele jaren geleden ontdekt en dit land is voor mij persoonlijk ook de plaats waar ikzelf voor het eerst koffie echt heb leren 'kennen' Het is moeilijk om te omschrijven wat een trip naar een land zoals Ethiopië voor mij teweeg heeft gebracht, maar ik doe een kleine poging...
We hadden er een nachtvlucht opzitten en met de extra vermoeiende controles door de uitbraak van ebola in Noord-Afrika, startten we al zeer uitgeput aan de eerste drukke dag in Addis Abeba, de uitvalsbasis voor de export van koffie in Ethiopië. Ik herinner mij deze eerste dag vooral als een hectische dag, het was namelijk ook mijn eerste kennismaking met een Afrikaanse land. Naast de formele bezoekjes aan enkele belangrijke koffie instanties en opslagplaatsen herinner ik mij vooral het gelukzalig gevoel bij het zien van mijn bed in het hotel. Dat het daarna enkele dagen zou duren vooraleer we een hotelkamer met zowel elektriciteit als stromend water zouden treffen, wist ik toen gelukkig nog niet..
De volgende ochtend kon het avontuur tussen de koffieplanten beginnen! Ik stond volledig klaar voor deze eerste kennismaking. We werden per jeep, het vervoermiddel bij uitstek van DE toerist in Afrika, de koffieplantages binnengereden en kwamen in het veelbelovende en de alomgekende streek, Yirgacheffe. Na anderhalf jaar ondergedompeld te zijn in de koffiewereld waren mijn gedachten en verwachtingen van Yirgacheffe bijna utopisch te noemen. Ik dacht weldra het paradijs te betreden. De koffies die ik tot dan toe had gedronken van deze regio waren stuk voor stuk heerlijk te noemen. Ik hou van het fruitige en citrusrijk karakter dat typerend is voor deze koffies. En zoals het gaat met elke utopie moet je altijd wat afstand doen eens je de realiteit onder ogen komt. Het begon bij het binnenrijden van het domein dat volledig was afgesloten van de omwonenden. Ik had het mij vrijer voorgesteld, maar natuurlijk moet er ook daar op de plantage een soort hiërarchie en orde worden gevolgd, ja zelfs in Ethiopië. We werden rondgeleid op de flank van de berg waar reeds vele vrouwen en mannen de drogende koffie aan het omwoelen waren. Een typisch koffiebeeld uit Afrika dat iedereen wel al eens op een foto heeft gezien. Iedereen begon ook spontaan foto's te nemen, maar ik wilde zeker ook even de tijd nemen om dit alles ook effectief tot mij te laten komen, te genieten van het moment zelf, de puurheid en rauwheid van het land en hun prachtige koffie's.
Bij valavond bezochten we iets verderop in de regio nog een 'werkstation', deze keer van een microlot, en daar heb ik de pracht van het telen en oogsten van koffie heel duidelijk onder ogen gezien. Het had net geregend en de boeren waren bij onze aankomst bezig met het zeil dat ze hadden gespannen om de droging van de bonen niet te verstoren, terug weg te halen. Het was een kleine ietwat afgelegen plek waar slechts 2 mensen die avond, vergezeld van enkele kleine lampjes, de pulping voor zich zouden nemen. Hier heb ik, alweer voor het eerst, gezien hoe men het vruchtvlees van de ruwe bonen verwijderd en de ruwe bonen door middel van water en enkele trechters in verschillende kwaliteiten verdeeld. Sindsdien besef ik meer dan ooit het grote verschil tussen bijvoorbeeld een sidamo GR1 of een sidamo GR2.
De reis doorheen Ethiopië was één grote ontdekking en het begin van mijn eerste echte koffie-ervaring, vlak aan de oorsprong waar het ooit allemaal begon. Ik wil en zal zeker nog het land, de mensen en hun prachtige koffie opnieuw gaan bezoeken. Sindsdien is Ethiopische koffie niet 'zomaar' koffie uit Ethiopië.
x
Nele
